نقد نمایش سلول

 جنگ اسپاگتی  بابا آدم داستان سه خانواده ایرانی است که برای برگرداندن اعضای خانواده خود که هر کدام به دلایلی به سازمان مجاهدین خلق پیوسته اند، روبروی کمپ اشرف که مقر سازمان است، تجمع کرده اند. سازمان برای مقابله با آنها بلندگوهای بزرگی را جلوی دیوار مقر نصب کرده تا با پخش ترانه های مبتذل از هرگونه ارتباط بین اعضای سازمان و  خانواده های آنها جلوگیری کند. زنی که در واقع جاسوس سازمان است به درون خانواده های ایرانی رخنه می کند و با ریختن طرح دوستی اقدام به فریب دادن و از بین بردن آنها می کند. اما لو می رود و به همراه پسر جوانی که در واقع از افراد زیر دستش در سازمان است، دستگیر و به اقدامات وحشیانه ای که بر علیه هموطنان خود انجام داده، اعتراف می کند. زن اطلاعاتی در باره اعمال خشونت آمیز اعضا و فرماندهان سازمان و همچنین قبرستان مروارید می دهد که در آن سازمان کشته شدگان خود اعم از طرفداران و خائنین به اهداف سازمان را، در آنجا دفن کرده است: کشته شدگان سازمان با عنوان مجاهد شهید و بقیه به عنوان آرامگاه و بدون عنوان. بابا آدم بعد از فروپاشی سازمان و تخلیه کمپ اشرف به قبرستان مروارید می رود و بعد از جستجوی فراوان قبر پسرش را پیدا می کند. پسر بابا آدم زیر شکنجه افراد سازمان کشته شده و بر خلاف حرف و شایعات مردم هیچ همکاری با آنها نداشته است.  مشکل اصلی نمایش بابا آدم که در سالن چهارسوی تئاتر شهر روی صحنه رفته، این است که چه چیز گفتن را به چگونه گفتن ارجحیت داده است. این موضوع در کنار اتخاذ رویکرد ایدئولوژیک برای بیان قصه، موجب گشته بابا آدم به آثار نمایشی ابتدای انقلاب که در آن شعارهای گل درشت عقیدتی داده می شد، تبدیل شود. حال و هوای داستان و فضای انتخاب شده هم بر, ...ادامه مطلب